Agroep 2016-12-06

In de eigen onbegrensde zelf-sfeer speelt alles zich af

Waarom zijn wij steeds zo gefocust op bepaalde dingen?

Het focussen hoort bij een beperkte vorm van zelf-zijn, een beperkte vorm van bewust-zijn. Dan zit je midden in de wereld vol scheidingen. Als je jezelf niet definieert als een persoon op dat plekje die vanuit een lichaam zit te kijken, kun je vaststellen hoe het zit. Dan stel je ook vast dat het maar een aangeleerde wijze is waarop je de hele werkelijkheid structureert en dat het ook anders kan. Natuurlijk kun je iets vertellen over hoe de beperking in de kinderjaren is ontstaan, maar je hebt alleen maar te maken met de situatie zoals die nú is. Word je bewust van je eigen situatie nú en zie wat er gebeurt: steeds weer focus je op het beperkte, op de verschillen. Dat is dus het belangrijke punt: dat je zelf gaat onderzoeken en dingen vaststellen. Open je ogen en accepteer wat je ziet. Als je je denken loslaat en gaat zien wat er te zien is, vallen de begrenzingen van je beperkte bewustzijn weg. Dan moet je de betrekkelijkheid van je constructies duidelijk zijn.
Als je die gescheidenheid in stand houdt kost dat ontzettend veel moeite. Wanneer je je even ontspant, is die dualiteit er niet.
Wat is nu de natuurlijke situatie? In de ontspanning verdwijnt de afstand, komt alles op je af en gaat dwars door je heen. Alles is met alles verweven. Dat stel je vast. Meer is er niet over te zeggen. Je fundament, het vaste idee van werkelijkheid, ‘ik hier, anderen daar’, ‘dit is boven en dat is beneden’, enzovoorts, is helemaal niet zo vast. Die vaste structuur wordt vloeibaar, de vormen gaan in elkaar over en veranderen voortdurend. Die overgang is een bevrijding uit de starre situatie.
Ook het lichaam is een constructie vol met scheidingen. Je zit niet alleen in mentale concepten vast, maar ook in lichamelijke constructies. Als je werkelijk teruggaat naar de sfeer van het eigen lichaam, blijken de scheidingen op het lichamelijk vlak niet aanwezig te zijn.

Als ik mijn ogen dicht doe lijkt het onbegrensd.

Het líjkt niet zo, je stelt vast dat het onbegrensd is.
Daarin speelt alles zich af.

En dan verdwijnt het lichaam

Ja, omdat het alles is. Waar zijn de grenzen?
Ga dus ook op lichamelijk vlak kijken.
Op mentaal vlak denk je op een gegeven ogenblik dat alles duidelijk is. Maar daar schiet je weinig mee op als het inzicht alleen op denkniveau blijft. Je kunt van alles denken en bedenken.
Je zult dus ook verder moeten kijken, ook gevoelsmatig, meer lichamelijk, waar de beperkingen minder duidelijk en dieper liggen. Ook daar zul je heel nuchter en helder moeten vaststellen: het is mijn zelf-sfeer, die is oneindig en alles speelt zich hierin af. In mijzelf.

Advaita Post – Jaargang 17 nr. 5 (30 april 2016)
Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, 10 november 2004 in Gouda

Print Friendly, PDF & Email