|
Het proces van herkenning van jezelf als openheid gaat door.
De belangrijke dingen gebeuren daarbij op het subtiele vlak, voorafgaande en voorbij het denken. Het is duidelijk: daar ben je ook aanwezig, ook dat is je eigen sfeer, zelfs meer dan de sfeer van het ‘ik denk’, de sfeer van de woorden.
Wanneer je eenmaal de betekenis van de woorden hebt begrepen, moet je niet bij deze woorden blijven staan, niet naar de woorden blijven luisteren, want dan is er direct de waarheid. Op dat subtiele vlak gaat het steeds directer toe. Hoe helderder je daar bent, des te sneller leer je hoe het daar zit. De waarheid is er direct, je herkent de waarheid direct. Het enige is daarin te blijven.
Als je je als licht herkent, is het de meest natuurlijke zaak dat het licht er blijft. De zon hoeft ook niet haar best te doen om licht te blijven, want dat is haar natuurlijke aard. Jij hoeft ook niet je best te doen om bewust te zijn, want dat is je eigen aard. Alleen, blijf er wel op een bewuste wijze bij voor zover je je gemakkelijk laat afleiden, als het licht-zijn nog niet spontaan blijft. Dan is een intern bewustzijn noodzakelijk. Dat blijkt vaak zo te zijn, omdat je het licht gemakkelijk vergeet, omdat er toch weer een sluier komt over de helderheid. Uit een advaitagesprek met Douwe Tiemersma te Gouda op 3 maart 2004
|
De volgende bijeenkomst is op dinsdag 21 oktober in zaal B23 van de Romaanse Poort – Brusselsestraat 63 te Leuven – van 19u30 tot 21u30.
We luisteren naar een fragment van een opname van Douwe gedaan op zaterdagavond 12 juni 2010 tijdens een stilteweek op Schiermonnikoog
