Agroep 2016-06-21

In de eigen onbegrensde zelf-sfeer speelt alles zich af

Als je jezelf niet definieert als een persoon op dat plekje die vanuit een lichaam zit te kijken, dan stel je vast dat het maar een aangeleerde wijze is waarop je de hele werkelijkheid structureert.
Je kunt iets vertellen over hoe de beperking in de kinderjaren is ontstaan, maar je hebt alleen maar te maken met de situatie zoals die nú is. Zie wat er gebeurt als je steeds weer focust op het beperkte, op de verschillen. Open je ogen en accepteer wat je ziet. Zo is het. Niets hoeft weg. Blijf helder, dan zie je dat de werkelijkheid voortdurend verandert. Je merkt ook de neiging om één soort werkelijkheid als dé werkelijkheid aan te houden. Je zegt, bijvoorbeeld: ‘Ja, ik voel me nu wel één met alles, maar ik weet dat ik verschillend ben van die en die.’ Dan zit je weer te denken. Als je je denken loslaat en gaat zien wat er te zien is, vallen de begrenzingen van je beperkte bewustzijn weg.

De gescheidenheid in stand houden kost ontzettend veel moeite. Wanneer je je even ontspant, is die dualiteit er niet. Wat is nu de natuurlijke situatie? In de ontspanning verdwijnt de afstand, komt alles op je af en gaat dwars door je heen. Alles is met alles verweven. Meer is er niet over te zeggen. Je fundament, het vaste idee van werkelijkheid, ‘ik hier, anderen daar’, ‘dit is boven en dat is beneden’, enzovoorts, is helemaal niet zo vast. Die vaste structuur wordt vloeibaar, de vormen gaan in elkaar over en veranderen voortdurend. Die overgang is een bevrijding uit de starre situatie.

Voor het lichaam geldt hetzelfde. Ook dat is een constructie vol met scheidingen. Je zit niet alleen in mentale concepten vast, maar ook in lichamelijke constructies.Vanuit een idee over de grootte en het eigene van het lichaam zeg je: ‘Ik wil die ander niet dicht bij me in de buurt hebben; hij moet me niet aanraken.’ Als je werkelijk teruggaat naar die sfeer van het eigen lichaam, blijken die scheidingen op het lichamelijk vlak niet aanwezig te zijn. Ga eens kijken: hoe groot is de sfeer van je lichaam?

In de sfeer van het lichaam komen de dingen op, ook de dingen die je zintuiglijk noemt.
Je stelt vast dat het onbegrensd is. Daarin speelt alles zich af.
Op mentaal vlak denk je dat alles duidelijk is: we moeten holistisch denken. Maar daar schiet je weinig mee op als het inzicht alleen op denkniveau blijft.
Je zult ook verder moeten kijken, ook gevoelsmatig, meer lichamelijk, waar de beperkingen minder duidelijk en dieper liggen. Ook daar zul je heel nuchter en helder moeten vaststellen: het is mijn zelf-sfeer, die is oneindig en alles speelt zich hierin af, in mijzelf.

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, 10 november 2004 in Gouda

Print Friendly, PDF & Email